314. பால்குடிப் பருவம் எது வரை?

 

2:233, 31:14 ஆகிய வசனங்களில் பால்குடி மறக்கடிக்கப்படும் காலம் இரண்டு வருடங்கள் என்று திருக்குர்ஆன் கூறுகிறது.

 

ஆனால், 46:15 வசனத்தில் பாலூட்டும் காலத்தையும், கர்ப்ப காலத்தையும் சேர்த்துக் குறிப்பிடும்போது மொத்தம் முப்பது மாதங்கள் என்று திருக்குர்ஆன் கூறுகிறது.

 

அதில், பாலூட்டும் காலங்கள் என்று இறைவன் கூறிய இரண்டு வருடங்களை (24 மாதங்களை) கழித்தால் கர்ப்பகாலம் ஆறுமாதம் என்று ஆகிறது. ஒரு குழந்தையின் கர்ப்பகாலம் ஆறு மாதம் என்று எந்தக் காலத்திலும் எவரும் கூறியதில்லை. ஏறத்தாழ பத்து மாதங்கள் என்று இன்றைய சமுதாயம் விளங்கி வைத்துள்ளது போலவே திருக்குர்ஆன் அருளப்பட்ட காலத்து மக்களும் விளங்கி வைத்திருந்தனர்.

 

கர்ப்ப காலம் பத்து மாதங்கள் என்று அனைத்து மனிதர்களும் விளங்கி வைத்திருக்கும்போது, "கர்ப்ப காலம் ஆறு மாதம்'' என்று குர்ஆன் வேண்டுமென்றே தான் கூறுகிறது. இந்த இடத்தில் அவ்வாறு குறிப்பிடுவதுதான் பொருத்தமானதாகும்.

 

அனைவரும் தெரிந்து வைத்துள்ளதற்கு எதிராக இறைவன் வேண்டுமென்றே கூறுகிறான் என்றால் இதற்கு ஆழமான பொருள் இருக்கும் என்று சிந்தித்து, கரு வளர்ச்சியை ஆராயும்போது இவ்வசனம் இறைவார்த்தை என்பதை தனக்குத் தானே நிரூபிக்கும் அதிசயத்தைக் காண்கிறோம்.

 

மனிதனுக்கு என்று தனியான வித்தியாசமான வடிவம் உள்ளது. மற்ற விலங்கினங்களுக்கு என்று தனியான வடிவம் இருக்கிறது. மனிதன் கருவில் விந்துத் துளியாகச் செலுத்தப்படுகிறான். பின்னர் கருவறையின் சுவற்றில் ஒட்டிக் கொண்டு வளர்கிறான். அதன் பின்னர் சதைக் கட்டியாக ஆகின்றான். இந்தக் காலக்கட்டங்களில் மனிதன் தனக்கே உரிய வடிவத்தை எடுப்பதில்லை. தாயின் கருவறையில் இருக்கும் ஆடு எவ்வாறு ஒரு இறைச்சித் துண்டு போல் கிடக்குமோ அது போலவே மனிதனும் இருக்கிறான். கைகளோ, கால்களோ எதுவுமே தோன்றியிருக்காது.

 

கருவறையில் இந்த நிலையை அடைந்த இறைச்சித் துண்டைப் பார்த்து இது மனிதனுக்குரியது. இது இன்ன பிராணிக்குரியது என்று கூற முடியாது.

 

இந்த நிலையைக் கடந்தபின் தான் மனிதக்கருவில் இருந்த செல்கள் உரிய இடங்களுக்குச் செல்கின்றன. அதன் பின்னர் தான் மனிதன் என்று சொல்லப்படுவதற்குரிய தன்மைகளுடனும், உறுப்புகளுடனும் அந்தக் கரு வளரத் துவங்குகிறது.

 

மனிதனுக்கே உள்ள சிறப்புத் தகுதிகளுடனும், மனித உருவத்திலும் கருவில் வளரும் மாதங்கள் மொத்தம் ஆறு தான். அதற்கு முந்திய காலகட்டத்தில் மனிதன் என்று சொல்லப்படுவதற்குரிய எந்தத் தன்மையும் அடையாளமும் இல்லாத இறைச்சித் துண்டுதான் கருவில் இருந்தது.

 

பின்வரும் வசனத்திலும் வேறு வார்த்தையில் இந்தக் கருத்து கூறப்படுகிறது.

 

பின்னர் விந்துத்துளியை கருவுற்ற சினைமுட்டையாக்கினோம். பின்னர் கருவுற்ற சினைமுட்டையைச் சதைத்துண்டாக ஆக்கினோம். சதைத்துண்டை எலும்பாக ஆக்கி எலும்புக்கு இறைச்சியையும் அணிவித்தோம். பின்னர் அதை வேறு படைப்பாக ஆக்கினோம். (திருக்குர்ஆன் 23:14)

 

பின்னர் மற்றொரு படைப்பாக அதை நாம் ஆக்கினோம் என்று இறைவன் கூறுகின்றான். இந்த நிலையை அடையும் வரை கருவில் எல்லாப் படைப்பும் ஒன்றுதான். அதன் பின்னர் ஆடு ஆடாகவும், மாடு மாடாகவும், மனிதன் மனிதனாகவும் வேறுபடும் நிலை உருவாகிறது. எனவே அதை மற்றொரு படைப்பு என்று இறைவன் கூறுகிறான்.

 

இவ்வசனத்தில் குழந்தையைச் சுமந்தாள் என்று கூறாமல் மனிதனைச் சுமந்தாள் என்று இறைவன் கூறுவதையும் கவனிக்க வேண்டும்.

 

இது குறித்த அதிக விபரத்துக்கு 296வது குறிப்பையும் காண்க!